Artık biri sizi arıyorsa, çoğu zaman bir beklentiyle… Yardım teklifleri karşılıksız değil, lazım olur düşüncesiyle yapılıyor. Kalpler değil; çıkarlar konuşuyor.
Bir dostun sevincine ortak olmak kolay, ama acısına omuz vermek zor. Çünkü artık herkes, kendi derdine derman ararken, başkasının yükünü taşımaktan kaçıyor.
Eskiden iyilik unutulmazdı, şimdi iyilik bile sorgulanıyor: Ne çıkarı vardı acaba? Bu cümle, günümüz insan ilişkilerinin en acı özeti.
Oysa ilişkiler, samimiyetle kurulur. Birini olduğu gibi kabul edebilmek, menfaat sizce yanında olabilmek…
Asıl değer orada gizlidir.
Ne zaman ki hesap yapmadan dost olduk, işte o zaman gerçek insan olduk. Ama şimdi dostluklar işine yaradığı kadar, sevgi gösterdiğin kadar geçerli.
Yani ne mi oldu?
İnsani bağların yerini, çıkar ortaklıkları aldı.
Ve bu yüzden insanlar güvensiz, kırgın ve yalnız.
Oysa çözüm çok basitti:
Samimi ol.
Hesap yapma.
Ve karşılıksız sevmenin, karşılıksız dost olmanın değerini unutma.
Çünkü bir gün herkesin menfaati biter.
Ama samimiyetle kurulan bağlar, ömür boyu sürer.