Sevgi diye bir merhem var; hangi yaralı kalbe sürerseniz, içten içe kanayan ne varsa sarar, ağrıyı unutturur, sessizce iyileştirir…
Zaman zor, hayat karmaşık, insanlar yorgun… Birbirimize karşı sabrımız az, tahammülümüz sınırlı. Ama sevgi varsa, her şey hâlâ mümkün. Çünkü sevgi, yıkılmış gönülleri ayağa kaldırır. Dağılmış bir aileyi bir araya getirir. Suskun bir çocuğa umut olur. Ve en önemlisi… İnsanı yeniden insan yapar.
Kimi zaman bir bakışta, kimi zaman sessiz bir dokunuşta gizlidir sevgi. Kendini anlatmaz ama varlığı her şeyi değiştirir. Hiçbir maddi değeri yoktur ama yeri doldurulamaz bir zenginliktir.
Bugün toplumun her katmanında bir eksiklik varsa, inan ki o eksik: Sevgi. Saygı, hoşgörü, merhamet… Hepsi sevginin çocuklarıdır. Sevgi olmazsa, diğerleri de yavaş yavaş kaybolur.
Sevgi; en çok da hiçbir karşılık beklemeden verildiğinde güzeldir. Bir çıkarı olmadığında, bir hesabı bulunmadığında… Sırf kalbin güzel olduğu için sevdiğinde…
İşte o zaman gerçekten iyileştirir insanı.
Belki de bu yüzden, Sevgi diye bir merhem var diyoruz. Ve her kırık kalbe, her yalnız ruha her susmuş çocuğa o merhemi sürmek istiyoruz.
Çünkü sevgi konuştuğu zaman, kin susar, öfke diner, yaralar kabuk tutar.
İçinde sevgi olan bir dünya mümkün.
Yeter ki önce kendi kalbimize sürelim o merhemi. Yeter ki birbirimize sarılmayı, anlamayı, affetmeyi yeniden öğrenelim.
Çünkü bazı acılar ilaçla değil,
Sevgiyle geçer.
